Nasciturus

Nasciturus – powszechnie używany termin prawniczy określający płód w łonie matki, dziecko poczęte, a jeszcze nie urodzone. Jest to termin łaciński, ale nie pochodzący ze źródeł rzymskich, w których występuje forma czasownikowa nascitur (powstawać, zaczynać, rosnąć, wyrastać, brać początek), pochodząca od słowa nascor (rodzić się, przychodzić na świat). Przypuszczalnie to forma czasownikowa nascitur posłużyła do konstrukcji łacińskiego terminu nasciturus. Zasada nasciturus pro iam nato habetur, quotiens de commodis eius agitur (mającego się urodzić uważa się już za urodzonego ilekroć idzie o jego korzyść) nie była tworem jurystów rzymskich, ale sformułowano ją w średniowieczu na podstawie źródeł prawa rzymskiego^[1].